Het concept voor dit kantoorgebouw is ontstaan doordat het gebouw in beginsel is bestemd voor meerdere gebruikers. De belangrijkste gebruiker, Ballast Nedam regio Zuid, neemt ca. tweederde van het totale gebouw in gebruik wat nog eenderde deel overlaat voor overige gebruikers. Dit leidde tot de ontwerpvraag hoe deze verhouding in vierkante meters te verdelen over vijf verdiepingen (gezien de maximale bouwhoogte van 20m) waarbij Ballast Nedam in het uiteindelijke gebouw duidelijk herkenbaar zou blijven. Een aantal andere belangrijke aspecten die meespeelden waren de breedte van het perceel, de ontsluiting van het achterterrein en de zichtbaarheid vanaf de hoger gelegen rondweg.

Door het gebouw samen te stellen uit twee onderdelen, ontstaat er een massaverdeling met een onderbouw van twee en een bovenbouw van drie lagen. Ballast Nedam zit hierin voornamelijk op de bovenste drie verdiepingen met een steeds beperkter aandeel in plattegrond op de eerste verdieping en de begane grond. Doordat de bovenbouw zich verheft ten opzichte van het maaiveld wordt het gebouw optimaal zichtbaar vanaf de rondweg.

In tegenstelling tot het creëren van een poort halverwege het gebouw is gekozen voor een smallere onderbouw waardoor er aan weerszijden van het gebouw een onderdoorgang ontstaat naar het achterterrein. In combinatie met de stalen V-spanten versterkt dit tevens het zwevende karakter van de bovenbouw.

Voorgaande is vertaalt in het volgende concept: “Een zuivere balk van drie verdiepingen gedragen door stalen V-spanten op een glazige onderbouw van twee verdiepingen.”

De gekozen architectuur is vervolgens zeer ingetogen en dient het krachtige concept. Een eenduidige raamdetaillering met aluminium kaders en slechts een enkele doorbreking van het repeterende gevelpatroon zorgt voor een subtiele spanning in de gevelcompositie.

Ballast Nedam wil met het gebouw uitdragen dat het een dynamisch bedrijf is en omschreef dit als een gebouw met een “kloppend hart”. Door het gehele gebouw iets dikker te maken dan de gebruikelijke 14 meter is er ruimte ontstaan om dit “kloppende hart” uiteindelijk de gestalte te geven van een diagonale vide structuur. Dit levert een ruimtelijk spektakel op, waarbij de bezoeker met één blik een dwarsdoorsnede door het gehele gebouw te zien krijgt. Er ontstaat vanaf de begane grond een doorzicht over alle verdiepingen welke eindigt in een grote lichthapper op het dak. Op elke verdieping is deze zone vervolgens ingericht als een bijzondere ontmoetingsplek.

Ontwerp gerealiseerd tijdens mijn dienstverband bij Van den Pauwert architecten Eindhoven.